Życie laboratoryjne to efekt dwuletnich badań terenowych – obserwacji pracy neuroendokrynologów w laboratorium Rogera Guillemina w Instytucie Salka w Kalifornii. Autorzy, omawiając mechanizmy negocjowania i ustalania faktów naukowych, zerwali z tradycyjną teoriocentryczną i pozytywistyczną filozofią nauki na rzecz podejścia antropologicznego i konstruktywistycznego. Tym samym przyczynili się do rozwoju nowej gałęzi nauk społecznych, określanej w literaturze jako druga fala studiów nad nauką i techniką.