Zmiany w ustroju terytorialno-administracyjnym Polski, które zaszły na przełomie XX i XXI wieku, przyczyniły się do decentralizacji władzy i realizacji zasady subsydiarności. Województwa samorządowe w dużej mierze stały się podmiotami odpowiedzialnymi za kreowanie rozwoju regionalnego. Priorytetowe znaczenie rozwoju regionalnego determinowane jest postępującymi tendencjami globalizacyjnymi, regionalizacyjnymi i decentralizacyjnymi. Akcesja Polski do Unii Europejskiej wymagała szczególnego podejścia do zagadnień rozwoju regionalnego w aspekcie polityki rozwoju regionalnego UE, m.in. koncepcji regionów Wśród celów rozwoju regionalnego należy wyróżnić szeroko rozumiane zaspokojenie potrzeb mieszkańców regionu, kreowanie rozwoju gospodarczego regionu, zapewnienie ciągłości i zrównoważenia rozwoju, właściwe funkcjonowanie regionalnych systemów instytucjonalnych – zarówno w zewnętrznych, jak i wewnętrznych powiązaniach. Zasadniczym warunkiem rozwoju regionalnego w czasach gospodarki opartej na wiedzy i innowacyjności w kontekście nowego zarządzania publicznego – poza wykorzystaniem zasobów wewnętrznych organizacji – jest szeroka i dobra współpraca z innymi instytucjami i organizacjami. Problematyka rozwoju regionalnego nabiera coraz większego znaczenia dla gospodarki także ze względu na niwelowanie niepożądanych skutków, np. konfliktów w zakresie gospodarowania przestrzenią, degradacji środowiska oraz poszukiwania nowych źródeł wspomagania rozwoju społecznego. Ze wstępu